Ontwikkelingen gaan sneller en sneller. We moeten bijblijven en steeds sneller meebewegen. Als je probeert controle te krijgen over alle uitdagingen, beperk je de autonomie. Daar ontkom je niet aan.
Het is wel zo dat ieder levend wezen streeft naar autonomie. Als je die te veel ontneemt, dan kan dat nare gevolgen hebben. Bij burn-out wordt vaak een gebrek aan autonomie genoemd. Daarnaast blijkt het slecht te zijn voor het moraal, zorgt voor verlaging van productiviteit en geeft een groter verloop. Waardoor juist weer de behoefte aan controle toeneemt.
Gelukkig zijn er initiatieven om de autonomie terug te geven. Zelfsturende teams zijn daar een voorbeeld van. Daar geld ook voor dat er een goede balans moet zijn tussen autonomie en controle. Anders zie je problemen als overbelasting van medewerkers, persoonlijke doelen nastreven of tunnelvisie.
Er is een oplossing. Het Viable System Model helpt bij het balanceren tussen controle en autonomie. Hierdoor heb je minimale controle nodig en kan je sturen op output. Daarmee geef je maximale autonomie aan medewerkers, die zich volledig kunnen concentreren op de beste oplossing voor de organisatie.
Waarom is dat handig?
Onderzoek heeft aangetoond dat het de werktevredenheid en productiviteit verhoogt. Wat ik zelf ook mooi vind, is dat het medewerkers motiveert en minder stress geeft.
Ik stem voor. En jij?
Savita Srivastava
