Reorganisaties beginnen vaak met het besef dat het niet goed gaat, het moet anders. De urgentie en noodzaak zijn duidelijk, het is duidelijk wat we willen en toch gebeurt het niet. We zorgen voor programma’s, workstreams, we schakelen adviesbureaus in. Kosten nog moeite worden bespaard. Er is veel reuring, er komt beweging en aan het eind lijkt er weinig te zijn veranderd. Na heel veel energie, tijd en geld blijven mensen moe, gefrustreerd en gedemotiveerd achter. Om zich weer bij elkaar te rapen voor de volgende storm.
Terwijl de constante in het leven verandering is. Reorganiseren gaat vanzelf … als je erbij durft te blijven in alle fasen en er niet stiekem tussenuit knijpt als het spannend wordt. Het onwetende is oncomfortabel en de eerste neiging is naar een oplossing te vliegen. Het gaat om huidige patronen herkennen, erkennen en durven aan de kaak te stellen.
Wat is ruimte nemen voor reorganiseren?
Het begint bij awareness, je hebt ergens last van, het voelt niet goed, het lijkt wel of je vast zit. Aandacht geeft ruimte voor bewegen. Bewegen en ervaren, percepties verbinden, naar coherentie. Daardoor kan je de percepties met dezelfde categorieën clusteren. Ze in volgorde zetten in tijd, ruimte en proces. Zodat je kan zien waar je heen gaat en de mogelijkheden kan onderzoeken. Om vervolgens met reflectie te bepalen wat belangrijk is. En met een open en nieuwsgierige blik de elementen samen te brengen tot een kloppend geheel.
Geef mensen de ruimte om te leren, het niet te weten en nieuwsgierig te zijn. Wat gebeurt er dan……
